DEKALOG RODZICA

1. Wynik nie jest najważniejszy. Nie pytaj, które miejsce zajął, ale jakie ma samopoczucie i jak ocenia swoje występy. Motywuj go do dalszych treningów, oraz daj mu odczuć, że podzielasz jego pasje.
2. Wspieraj dziecko, kiedy nie ma sukcesów. Jeśli przegrywa kochaj swoje dziecko zawsze tak samo. Przypominaj dziecku, że jutro też jest dzień i niezależnie od jego porażek świat się nie zawali.Porażki są bardzo ważnym elementem procesu szkolenia, uczą szacunku do innych, pokory i skromności. Traktuj je jako element nieodzowny w kształtowaniu mistrza.
3. Nie wyolbrzymiaj zbytnio sukcesów swojego dziecka. Po zwycięstwie sam będzie znał swoją wartość. Daj dziecku uśmiech na znak zadowolenia z jego poczynań to w zupełności wystarczy.Z wygranych trzeba się cieszyć, ale nie podkreślaj, że są najważniejsze.
4. Nie uzależniaj dziecka od siebie, pozostaw mu miejsce na samodzielność. Dotyczy to zarówno podejmowania decyzji(na boisku i poza nim), jak i np. pakowania plecaka na trening, czy noszenia torby, a nawet wiązania butów.
5. Nie stresuj dziecka dodatkowo swoja nieustanną obecnością na obiektach sportowych. Ciągłe kontrolowanie swojej pociechy, a w szczególności na zajęciach, które mają na celu zapomnienie przez ich czas trwania o codzienności, nie jest wskazane.
6. Twoje dziecko ma prawo trenować, ale zawsze ma prawo zrezygnować ze sportu. To ma być jego suwerenna decyzja.Zawsze możesz doradzić, ale nigdy nie naciskaj. Powtarzaj mu zasadę „2xM” – Możesz wygrać, ale nie Musisz.
7. Nie krytykuj, przy dziecku, decyzji trenera, nie podważaj jego autorytetu, nie ingeruj w jego plany, nie podpowiadaj i nie instruuj, nie sędziuj i nie osądzaj, nie wtrącaj się w strategię planowaną przez trenera. Każdy trener wie, co dla Twojego dziecka jest najlepsze i właściwe. Pamiętaj, że dziecko w domu a w grupie, to dwie inne osoby. Ty patrzysz przez pryzmat dziecka w domu, a trener dziecka w grupie – istotna różnica.
8. Jeśli rozmawiasz z dzieckiem o sporcie i analizujesz jego ewentualne postępy,nigdy nie porównuj jego osiągnięć do innych kolegów.Nie wzbudzaj w dziecku poczucia zazdrości i zawiści w stosunku do rywali.Stosuj – FAIR PLAY.
9. Nie realizuj własnych, niespełnionych ambicji kosztem swojego dziecka. Pozwól, aby sport należał tylko do niego, aby nie był czymś, czego chcą tylko rodzice. Daj możliwość dziecku zrozumieć wartość systematycznej pracy nad samodoskonaleniem i daj szansę realizowania się przez sport.
10. Zawsze możesz poprosić trenera o rozmowę 15 min. przed lub po zajęciach (najlepiej w dzień, kiedy nie ma treningu, unikniecie pośpiechu) w celu wyjaśnienia jakiś wątpliwości dotyczących sfery wychowawczej czy osobowej dziecka. Trener nie będzie rozmawiał na tematy czysto sportowe (np., dlaczego to dziecko a nie inne gra, a dlaczego na obronie a nie a ataku itp.). Trener wie co robi i to jest jego zakres działania.